ROTTERDAM – In een nachtclub aan de ’s Gravendijkwal is een 26-jarige danseres aangevallen tijdens een act door een leeuw. De vrouw kon door een bezoeker in veiligheid worden gebracht. Ze was toen al twee keer belaagd door het roofdier. Het slachtoffer ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis.
Het voorval gebeurde afgelopen nacht in nachtclub l’Ambassadeur aan de ’s Gravendijkwal in Rotterdam. De 26-jarige naaktdansenares Johanna maakte deel uit van de show van dompteur Alfred Burckhart uit Oostenrijk.
Voor de show was een leeuwenkooi geplaatst in de nachtclub, met een diameter van 4,5 meter. Naast de dompteur en leeuw Sultan bevond zich ook de danseres in de kooi.
“Ik kwam binnen toen de show al was begonnen”, legt Aad van Meeteren uit, die later zou uitgroeien tot de redder van de vrouw. “Ik had gewerkt op de Visma en zat daar te praten met een standhouder van de Visma.”
“Plots hoorde ik een verschrikkelijke schreeuw. Hetzelfde ogenblik zag ik dat de leeuw die vrouw had besprongen. Alle bezoekers renden in wilde paniek de deur van de nachtclub uit. Met de standhouder was ik de enige overgeblevene, behalve de dompteur, die met een stok de leeuw wegsloeg.”
(Aad van Meeteren, Leeuwarder Courant, 26-04-1974)
De 31-jarige man vertelt hoe hij naar het deurtje van de kooi liep op het moment dat de leeuw de vrouw voor de tweede keer besprong en haar in haar nek beet.
“Het was het gruwelijkste wat ik ooit heb gezien. Weer kreeg die dompteur hem de hoek in en ik opende de deur, greep een enkel van de vrouw en trok. Toen sprong die leeuw voor de derde maal. Ik kon nog maar net de deur dichtgooien. De dompteur kreeg hem nu snel weg en ik kon de vrouw door het deurtje naar buiten sleuren.”
(Aad van Meeteren, Leeuwarder Courant, 26-04-1974)
Twee anderen die tijdens het vluchten te dicht langs de kooi liepen, kregen een uithaal van Sultan.
Oorzaak
“Wat er precies is gebeurd weet ik niet”, laat Burckhart aan Het Vrije Volk weten. “Misschien is Sultan (de leeuw, red.) ergens van geschrokken.”
“Johanna had die avond een nieuw kostuum aan. Met van die glitters. Ze danste door de kooi. En toen ineens gebeurde het. Hij sloeg z’n klauw uit. Waarschijnlijk nar haar sluier, die nog niet helemaal stil hing. Misschien dacht Sultan dat het een vogel was.”
(Alfred Burckhardt, Het Vrije Volk, 26-04-1974)
In een reflex probeerde Burckhart nog een stok in de muil van Sultan te steken. “Dan kunnen leeuwen niets meer doen, maar met zijn klauwen had hij haar al zo toegetakeld.” Verder legt Burckhart uit dat hij geen vuurwapen bij zich heeft tijdens de voorstelling.
Burckhart is vol lof over het ingrijpen van Van Meeteren. “Als hij er niet was geweest, was Johanna nu dood geweest. Sultan heeft nu alleen maar een beetje gespeeld. Ja, het klinkt raar, maar leeuwen zijn zo verschrikkelijk sterk.”
“Het enige wat ik dacht was: die griet moet eruit!”, vervolgt Van Meeteren in Het Vrije Volk. “Wat je dan doet, doe je niet bewust hoor. Ik dacht alleen maar: hij bijt haar verrot.”
Dit artikel gaat verder onder deze advertentie
Ambulance
Ondanks dat de nachtclub op een steenworp afstand ligt van het Dijkzigt Ziekenhuis, was er na een uur nog geen ambulance gearriveerd op de ’s Gravendijkwal. Daarom is het slachtoffer met een gewone auto naar het ziekenhuis gebracht.
In het ziekenhuis zijn ze specialisten urenlang bezig met het behandelen van de verwondingen. “De dokter gaf haar niet veel kans”, laat Burckhart in Het Vrije Volk weten. “Ze had meer dan twee liter bloed verloren. Ik vrees ’t ergste, maar zolang de telefoon niet gaat, weet ik dat er nog hoop is.”
Bij eerdere bezoeken had Van Meeteren wel eens met de danseres gesproken over de act waar ze deel van uitmaakte. “Ze heeft mij wel vier of vijf keer verteld bang te zijn in de kooi. Als Burkhart bij haar was iets minder, maar bang was ze wel”.
Burckhart zegt dat hij daar niet van op de hoogte was. “Dat had ze dan wel mogen zeggen”, legt hij in het Vrije Volk uit. “Als je bang bent in de kooi voelt zo’n beest dat onmiddellijk. Misschien heeft Sultan daar iets van gemerkt.”
Hoe ging het verder?
Enkele dagen overlijdt Johanna alsnog aan haar verwondingen. Maar daarmee is de ellende in dit al zo treurige verhaal nog niet eens voorbij.
In opdracht van Burckhart wordt de vrouw begraven. Maar de rekening van 3000 gulden wordt vervolgens niet betaald. Burckhart laat weten dat hij zelf nog 5800 gulden tegoed heeft van l’Ambassadeur.
De begrafenisondernemer laat beslag leggen op de caravan en de bestelauto van Burckhart én leeuw Sultan.
De beslaglegging duurt niet lang, omdat het volgens Burckhart levensgevaarlijk is als iemand anders de leeuw zou voederen. Het dier is daarna overgebracht naar een dierenpark in Eindhoven, waar Burckhart het verder verzorgde.
Burckhart raakt aan lager wal en woont uiteindelijk met een vriendin in de buurt van het dierenpark. Opdrachten als leeuwentemmer heeft hij niet meer. Hoe het met leeuw Sultan daarna is verlopen, is niet bekend.
Bronnen:
Leeuwarder Courant – 26-04-1974 – ‘Ik begrijp nog niet dat ik de moed had’
Het Vrije Volk – 26-04-1974 – ‘Ik stak mijn stok in Sultans muil’
De Telegraaf – 26-04-1974 – Leeuw valt danseres (26) aan
Auteur: Dave Datema
Gepubliceerd op: 24-04-2020
Artikelnummer: